Bijzondere neus

In dit artikel:

Tijdens haar stage in de psychiatrie doet de verteller een intake bij een patiënte thuis: een uitgebreide anamnese over jeugd, leefstijl, levensgebeurtenissen en huidige zorgen wordt gecombineerd met lichamelijk en neurologisch onderzoek. De stagiair vraagt of hij tegenover haar mag zitten en onder meer haar pupillen wil controleren; dat leidt tot een luchtige wissel met de patiënte over zijn “bijzondere neus”, waardoor er ontspannen contact ontstaat. Na het onderzoek maakt de stagiair een verslag en spreekt af de patiënte binnen een week te bellen zodra hij het behandelplan met de psychiater heeft besproken. Bij de terugbelafspraak herkent de vrouw hem meteen aan de telefoon en verwijst ze opnieuw lachend naar die opvallende neus: “Zo’n bijzondere neus vergeet je niet snel.”

De casus illustreert hoe een zorgvuldig intakegesprek en een tikje humor kunnen bijdragen aan vertrouwen en herkenning tussen hulpverlener en patiënt, iets wat in de psychiatrische zorg belangrijk is voor behandeling en vervolgcontact.