Familiar Touch

In dit artikel:

In de Amerikaanse indiefilm Familiar Touch volgen we Ruth, een oudere vrouw op een geriatrische afdeling die intern al 'Memory lane' wordt genoemd. Aanvankelijk presenteert ze zich als zelfstandig en kordaat, maar geleidelijk vallen de barsten in haar gedrag en geheugen op. Kleine incidenten — ze zegt tegen haar zoon dat ze geen kinderen heeft, een verleden als kok maakt haar denken dat ze de keuken van het verpleeghuis kan overnemen, en ze schommelt tussen meelevende en botte opmerkingen richting personeel — laten haar dementie zichtbaar worden. De film werkt in een traag tempo en schildert hoe Ruth langzaam in haar eigen werkelijkheid belandt, terwijl de rustige, respectvolle setting suggereert wat voor verschil een warme omgeving kan maken voor mensen met dementie.