'Heb ik ergens gelezen'

In dit artikel:

Een arts in opleiding merkt dat hij vaak “weet” dingen terug te halen die hij ergens gelezen meent te hebben, maar die niet kloppen. Na nadenken realiseert hij zich dat dit komt doordat meerkeuzetoetsen hem de foute antwoordopties evenzeer als feiten hebben ingeprent. Tijdens zijn studie maakte hij tientallen tentamens: over vier jaar zo’n 40 toetsen van 50 vragen, goed voor ongeveer 8.000 meerkeuze-antwoorden — waarvan ruwweg 75% onjuist. Door herhaalde blootstelling raken die foute opties vertrouwd en verdwijnen ze later lastig van onderscheid met echte kennis.

Hij illustreert dit met alledaagse voorbeelden: de gedachte dat Viagra mictieklachten kan verbeteren, de veronderstelling dat TPO-antistoffen ook bij coeliakie passen, een verkeerd beeld van het verloop van de nervus trigeminus, en een komisch geheugenflater over de eenheid voor radioactiviteit (Tesla → Sievert → uiteindelijk Becquerel). Ook noemt hij foutieve beweringen die studenten gemakkelijk onthouden, zoals dat dyspneu geen symptoom van longembolie is of dat migraine vaak tweezijdig voorkomt.

Uit deze observatie formuleert hij kritiek op het huidige tentamenstelsel: het blootstellen van studenten aan grote aantallen verkeerde antwoordopties draagt bij aan hardnekkige misvattingen. Als conclusie pleit hij impliciet voor een ander beoordelingssysteem — een dat minder kans geeft op het als feit opnemen van onjuiste informatie — en uit hij de zorg dat hij zelf liever niet behandeld zou willen worden door artsen wier kennis grotendeels op zulke meerkeuzepraktijken rust.