Rust is een Mzungu-woord

In dit artikel:

Het is nacht in een Oegandees ziekenhuis waar de verteller dienst heeft op de mannenafdeling chirurgie: fel licht, telefoons aan, familielieden die op matjes onder de bedden slapen en een zaal vol mannen met weinig rust. De auteur schetst hoe in veel Afrikaanse stedelijke en rurale gezinnen slapen, studeren en werken plaatsvinden temidden van geluid en activiteit — je slaapt waar en wanneer je moe bent, vaak in kleren van die dag en zonder eigen kamer. Kinderen raken zo gewend aan prikkels; stilte is geen vanzelfsprekendheid.

Die culturele achtergrond verklaart ook het gedrag in het OK-complex: assistenten kletsen en er klinkt muziek, behalve wanneer westerse chirurgen arriveren die stilte verlangen. Tijdens een missie van Interplast Zwitserland fungeert de verteller regelmatig als cultureel bemiddelaar: werken op zondag of lang doorrijden stuit op beperkte draagkracht bij het lokale personeel, en het idee van totale kalmte tijdens inleidingen is voor velen vreemd. Bij een gecompliceerde neonatale ingreep stuurt de buitenlands chirurg het team weg om concentratie af te dwingen — een situatie die door de Oegandese anesthesiemedewerker met een herkenbare blik wordt beantwoord als typische “Mzungu-silence”.

De tekst laat zien hoe verschillen in verwachtingen rond rust en professionaliteit spanning kunnen geven tijdens medische samenwerkingen, en benadrukt de noodzaak van wederzijds begrip en aanpassing tussen lokale teams en bezoekende hulpverleners.